آمریکا فقط به دنبال کاهش تلخی شکست است

بسم الله الرحمن الرحیم

در هجمه به سوریه، تمام کشورهایی که با ایران مشکل داشتند، هرگونه مصلحت سنجی را کنار گذاشته و با هر ابزاری که توانستند در این خصوص نقش آفرینی کردند،‌ کشورهای عربی که اوج دیکتاتوری را دارند و حتی یک انتخابات نیز در آنها برگزار نمی شود به بشار اسد تاختند، هرچند که این مسئله موجب می شود مردمشان علیه حکومتهای خودشان نیز حساس شوند. 

جبهه ی سوریه یک مرزبندی آشکار و اصلی دارد، یک سوی مرز، ضد آمریکایی ها و سوی دیگر آمریکا و نوکران آمریکا؛ ولی مهمتر از این مرزبندی، اهداف و دلایل این مرز بندی است که در این خصوص اظهارات اخیر جان کری وزیرامور خارجه کاملاً از مسئله پرده بر می دارد: «اگر به سوریه پاسخ مناسب داده نشود، ایران جسور خواهد شد» و این جمله یعنی که هدف اصلی در بحث سوریه،‌ بحث کنترل قدرت ایران است ولاغیر. ایران اینقدر قدرت یافته است که اسرائیل و آمریکا از درگیری مستقیم با او گریزان هستند، و تنها آنهم اگر بتوانند با یارانش درگیر می شوند، همین هدف را در جنگ های اخیر اسرائیل با غزه و لبنان هم می توان به وضوح دید که اسرائیل بعد از شکست های مفتضحانه از غزه و لبنان که به قول کارشناسان بین المللی، به شکست از ایران تعبیر شد،‌ آمریکا را جلو انداخته است تا با سوریه درگیر شود تا شاید در جبهه ای دیگر بر ایران عزیز ظفر یابد.

در جنگهای اخیر، اسرائیل شروع کننده جنگ بود و آمریکا نقش حامی را ایفا می کرد و این بار خود آمریکا با تمام نیرویش وارد شده است که این ورود اگر با شکست همراه شود، برای آمریکا و اسرائیل شکستی بزرگ قلمداد خواهد شد. اوباما و دوستانش با تمام اعتبار خود به کری خوانی با اسد وارد شد، ولی هر چه گذشت،‌ ناتو و کشورهایی که او را در جنگ افغانستان و عراق همراهی می کردند، پا پس کشیدند، به نحوی که این انشقاق در داخل آمریکا نیز از سوی مجلس آمریکا در حال وقوع است؛ و این تنها شدن آمریکا از آن زمان رخ داد که ایران حمایتش را از سوریه با وضوح اعلام کرد و واکنشش را به خارج از مرزهای سوریه (یعنی به اسرائیل) متوجه ساخت، اسرائیل در سالهای اخیر نشان داد که چقدر در برابر یاران ایران، آسیب پذیر است، چه رسد به ایستادن در برابر ایران.

اکنون با عقب کشیدن کشورهای همراه آمریکا، اوباما حمله ی محدود و در زمان نامعلوم را به عنوان تصمیم نهایی خود اعلام کرده است و مجلس آمریکا نیز تصمیم نهایی را به دو هفته ی دیگر موکول کرده است و اینها نشان می دهد که آمریکا در حال مزمزه کردن یک شکست تلخ است، آمریکا در شرایط فعلی اگر به سوریه حمله کند تنهاست و این تنهایی او را روز به روز خسته تر، بی اعتبارتر و متضررتر می کند و اگر به سوریه حمله نیز نکند، شکست خورده است و تنها کاری که آمریکا در این شرایط می تواند انجام دهد این است که تلخی این شکست را کمتر کند. 

موشکهای آمریکا در حسرت این پهن پیکر

بسم الله الرحمن الرحیم

شاید برخی گمان می کنند که هواپیمایی که توسط ناوجنگی آمریکا هدف گیری شد، سقوط کرد و تمام شد و باید برای رفتگان، آمرزش طلبید و به آینده ای دوستانه امید داشت، اما چه خوب است کمی به دور و ور خود بنگرند که کجا نشسته اند و کدام موشکها ایشان را دنبال می کند. اگر موشک وینسنس یک هواپیما با 290 ایرانی را نشانه رفت، سالهاست که تمام ملت ایران با موشک های مختلف آمریکا مورد حمله اند.

موشکهای اقتصادی آمریکا با تحریم دارو و غذا و خرید نفت و گاز و بانک و ... اقتصاد و آرامش جامعه و خانواده را هدف قرار داده اند، چه زیاد بودند بیمارانی که به سبب عدم تأمین داروهایشان، طعم درد و مرگ را چشیدند و چه فشارها که بر معیشت خانواده های آسیب پذیر وارد شد؛ موشکهای اقتصادی آمریکا، سفره ی مردم را هدف گرفته است تا شاید این مردم، نان ذلت را بر علم عزت ترجیح دهند.

موشکهای فرهنگی آمریکا مستقیماً خانواده ها را هدف گرفته و چه جوانها که با شبیخونهای فرهنگی، خون ایمانشان در شب گناه و گمراهی بر خاکِ گناه ریخته شد، چقدر معنی داراست که در این وانفسای تحریم دارو، آنچه که راحت به کشور وارد می شود انواع دوای افیونیست، چرا که دشمن از هیچ موشکی برای ما دریغ نکرده است و برخی سادگان، چشم در لیزر رسانه ی غرب و چشم در توپخانه ی فرهنگ منحط غرب دوخته اند.

موشکهای سیاسی آمریکا سالهاست که در هر عرصه ای که ایران حضور دارد، منافع ملی ایران و ایرانی را نشانه رفته اند، هیچ شخصیت حقیقی و حقوقی از شر محدودیت ها و فشارهای سیاسی آمریکا در امان نبوده اند، هر شخصیتی که به منافع کشورش پایبند باشد هدف محاکم فرمایشی و سیاسی آمریکا قرار می گیرد تا مال و آبرویش را به تاراج برند و هر گروه و فرقه ای را که علیه این مردم و این کشور هر فعالیتی (از نظامی تا اقتصادی و تروریستی) انجام می دهد را حمایت کند.

چه ضعیف است چشمان آنها که این همه موشک جفا را در پی پهن پیکر ایران اسلامی نمی بینند، اما با وجود این همه خصومت و وحشی گری، ما همچنان بالهای پرواز ایمان و اراده مان گسترده است، اینجا ایران است و مردمانش غیور، شاید برخی در مقطعی کوتاه از دشمن غافل شوند، اما رگ غیرتشان که بیرون بزند، جان خود و جوانهای شان را جلوی موشکها سپر می کنند.

این سیمرغ پهن پیکر، نامش ایران است و خلبانش ولی فقیه، اگر خادمان و مسافران کمربندهایشان را محکم ببندند و گوش ایمان به ندای ساربان داشته باشند، تمام موشکها تف بالاسری برای دشمن خواهند بود و به یاری ولی عصر (عج)، سلامت به قله عنقای ظهور خواهیم نشست.

اثبات فرضیه یکسال پیش وبلاگ در مورد مصر

بسم الله الرحمن الرحیم

برکناری مرسی مرا بر آن داشت تا به بازخوانی و بازنشر فرضیه ی تیرماه سال گذشته ام در همین وبلاگ بپردازم، فرضیه ای که بعد از یکسال اثبات شده به نظر می رسد:

دیکتاتور اصلی مصر مبارک بود؟!

 

برخی سادگان که مبارک، دیکتاتور بزرگ مصر را به خاطر این که بعد از مدت کمی از قدرت کناره گرفت، تحسین می کنند، ببینند وضعیت مصر را! آیا احساس نمی کنند این کناره گیری پیچیده تر از آن چیزی که گمان می کردند باشد؟! آیا فکر نمی کنند که مبارک با هماهنگی شورای نظامی به عنوان دستان اصلی و پشت پرده و با قول تخفیف در مجازات از قدرت کناره گیری کرده است!؟ آیا فکر نمی کنند همان هایی که این اواخر مبارک را اداره می کردند، همان شورای نظامی اکنون مصرند؟! آیا همین شورا نبود که یک دادگاه فرمایشی برای مبارک ترتیب داد؟! آیا همین شورای نظامی با ظاهر دموکراتیک، مجلس و دولت تشکیل ندادند تا اگر خودشان برسرکار آمدند به ظاهر از رأی مردم تمکین کنند و اگر خودشان رأی نیاوردند صفحه ی بازی را به هم بزنند؟! آیا همین برنامه نبود که منجر به تعطیلی مجلس مصر و عدم اعلام برنده ی نهایی انتخابات ریاست جمهوری گردیده است؟! آیا همان روند طولانی لیبی و بحرین و یمن در مصر اتفاق افتاده است؟! آیا اصلاً انقلاب مصر، یک میوه ی رسیده است و یا نه! یک میوه ی نارس است که برای ساکت کردن مردم مصر به دستشان داده اند. در هر صورت این مصر هنوز دیکتاتور اصلی را به زمین نزده است، هنوز گام اصلی مانده است و البته این گام با یک لگد باید همراه باشد؛ این بار شورای نظامی را بایستی با یک اردنگی ملی از آن بالا به محکمه ی عدالت پرتاب کرد، محاکمه ی اصلی باید محاکمه ی اعضای این شورا باشد که با شهدای مردم و احساسات پاکشان به بازی پرداخته اند، و البته انقلاب مصر اکنون هم مجلس دارد و هم دولت فقط یک چیز کم دارد و آن همان حذف شورای نظامی است که باهم برای پیروزی کامل مردم مصر دعا می کنیم. 

جلیلی تنها گزینه است

بسم الله الرحمن الرحیم

گفتمان رایج در نامزدهای انتخابات با دوشاخه مذاکره و مقاومت و برایند این دو قابل تحلیل است، یعنی چند نفر می گویند تا روی میز مذاکره، تحریم ها را کنار نزنیم در داخل کشور قادر به حل مشکلات نیستیم و مذاکره محورند، گروهی دیگر می گویند تا در داخل نقاط ضعف کلیدیمان را نپوشانیم در میز مذاکره نیز پیروزی نخواهیم داشت و دکتر جلیلی مظهر این گفتمان است.

مبنای گفتمان هر نامزد، نسخه ی تجویزیش را مشخص می کند و حتی با فرض این که سابقه ی اجرایی جلیلی کمتر از برخی نامزدهاست، ولی به این دلیل که مشکل را و دارو را درست کشف کرده است تنها گزینه ی ممکن برای برون رفت از مشکلات می دانم.

به غیر از تشخیص و تجویز درست، شخصیت جلیلی نشان می دهد به حرفهایی که می زند پایبند است، اما بدانید که همین مواضع انقلابی وقتی از دهان افرادی مثل روحانی یا عارف بیرون می آید، هرگز قابل باور نخواهد بود چرا که مشی سیاسی شان با این مواضع در تضاد بوده است و یا اگر برخی دیگر، همین مواضع جلیلی را بگویند که نمی گویند با طرز تفکر تکنوکراتانه شان منافات دارد، چرا که گفتمان انقلاب با اقتصاد مقاومتی قابل اجراست و مدیریت مقاومتی با تکنوکراسی در تضاد کامل است، تکنوکراسی ابزار و مدل های علم اقتصاد و مدیریت را تنها راه می داند و بین گزینه کسب درآمد یا توسعه و گزینه افزایش میزان مقاومت یا عدالت، گزینه اول را انتخاب می کند.

به نظر می رسد جلیلی علی رغم این که مرد کارکشته میدان مذاکره است ولی چندان به این عامل برای رفع مشکلات کشور به عنوان گزینه ی اصلی نگاه نمی کند، او می داند که روی میز مذاکره این برایند نقاط ضعف و قدرت هر یک از طرفین است که موجب افزایش قدرت چانه زنی او می شود. چگونه وقتی کشوری در حل مشکل تورم و تولید دارو و مرغ ... مشکل دارد می تواند مشت بر میز مذاکره بکوبد و امتیاز بگیرد؟! او می داند که وقتی به نقطه ی حساس در مذاکره می رسیم ضعف های ما همان محدودیت های ماست و او برای این آمده است که سیاست و اقتصاد پارا المپیکی ما را به پای سیاست خارجی المپیکی برساند.

اغتشاشات ترکیه، نتیجه حمله اسرائیل به سوریه است

بسم الله الرحمن الرحیم

در تاریخ 15/2/92 مطلبی با عنوان "برآیند حمله اسرائیل به سوریه" نوشتم که در یکی از بندهایش اغتشاشات ترکیه ظرف چند روز آینده را مسجل دانستم:

"بحث دیگر نفس حمله ی یک کشور خارجی به کشور دیگر است که تأثیر این حملات را اصلاً نمی توان مانند اختلافات داخلی (مورد تبلیغ رسانه های استکباری) تحلیل و معرفی نمود، این که منفورترین و نامشروعترین کشور دنیا علناً به یک کشور دیگر حمله نظامی بکند، هرگز با این دروغ هایی که اکنون با چشم پوشی از حجم حمایت های خارجی از تروریست ها می شود قابل مقایسه نبوده و در صورت طولانی شدن این حملات، رسانه های استکباری نیز در خصوص تطهیر این حملات در اذهان جهانیان و حتی ملت های خودشان با مشکل مواجه خواهند شد، مشکلی که در همین چندروز آینده دامن کشورهایی مثل ترکیه را نیز خواهد گرفت."

و در بند دیگر از همین نوشته آمده است:

"در نهایت به نظر می رسد برآیند حمله و دخالت نظامی اسرائیل به لحاظ همراه کردن مردم سوریه و جهان اسلام به خواست خداوند به نفع محور مقاومت تمام شود، نقش اسرائیل در مشخص شدن ماهیت جنگ سوریه، به مراتب بیشتر از حدی خواهد بود که کشورهای عربی و ترکیه بتوانند بازهم آن را برای ملت های خویش واروونه جلوه دهند. "

اکنون آنچه که در ترکیه مشخص شده، این است که گویا حنای اردغان دیگر رنگی ندارد و ماهیت آمریکاییش بیش از آن حدست که بتواند زیرنقاب اسلام آنهم از نوع آمریکاییش، مخفی نگاه دارد. اثبات کمک ترکیه به تروریستهای سوری با سلاح های نامتعارفی مانند گاز سارین نیز در همین چند روز یقیناً در تسریع اعتراضات و تشدید ترک ها می تواند موثر باشد، چرا که هم رنگ ضد اسرائیلی بودن و هم حنای دلسوزی برای مردم سوریه باهم زیر باران موشک اسرائیل شسته شد و ترکیه لخت تر از حدیست که بتواند سیرت زشتش را مخفی نگاه دارد.

قدرت یافتن گفتمان مقاومت چه در ایران و چه در سوریه همراه با تضعیف گفتمان های سازش و ضد مقاومت در کشورهای همسایه می تواند، در بهم زدن یک شبه معادلات منطقه و جهان بسیار موثر و خارق العاده باشد، انشاءالله.

تحلیلی بر \غرب وحشی\ در کلام مقام معظم رهبری

بسم الله الرحمن الرحیم

مدتیست که شبهه ای از برخی منتقدان انقلاب می شنوم مبنی براین که چرا مقام معظم رهبری اروپایی ها را وحشی خوانده است که به این منظور در کلام رهبری به دنبال این واژه گشتم و دو مطلب از فرموده های رهبری را یافتم که هر کدام را با مقدمه ی کوتاه تقدیم می کنم:

"اول، خود آن کسانی که آن دشمن وحشی می‌خواهد از آنها حمایت کند، بعد هم مردم فکر کنند، ببینند چرا می‌خواهد حمایت کند؟ کدام نقص در اینها هست که موجب شده است دشمن بخواهد از او حمایت کند. در داخل یک خانواده ممکن است دو تا برادر، یک برادر و خواهر با هم اختلاف داشته باشند. اگر دشمن، دزد، خائنی که بیرون خانه است، با یکی از اینها ارتباط برقرار کرد و گفت من طرف تو هستم، آن بایستی به خود بیاید، بگوید من چه غلطی کردم چه اشتباهی کردم که این دشمن خانوادگی می‌خواهد از من حمایت کند ."

مورد اول مربوط به زمانی است که در بحث فتنه، غرب با حمایت های همه جانبه از رسانه ای تا تحریم تا تهدیدهای نظامی به دنبال حمایت از فتنه گران بود بیان شده است که در آن مقام معظم رهبری دشمن را با صفت وحشی وصف کرده اند، در این جمله مقام معظم رهبری دشمن را (نه صرف اروپایی ها) وحشی خوانده اند و علت وحشی خواندن نیز خباثت هایی بود که در قبال ایران به خرج دادند تا افراد بدانند که دشمن براساس هیچ منطق دلسوزانه ای از ایشان حمایت نمی کند و هیچ مرزی در حمایت ها و دشمنی هایش قائل نیستند.

"نمونه‏ دیگرش را بعد از گذشت تقریباً نود سال از وقوع جنگ جهانى اول، در تهاجم آمریکا به عراق ملاحظه کردید. یک نمونه‏ دیگر از ناکامى‏هاى تجربه‏ غربى در اداره‏ بشر و تأمین خوشبختى انسان، مسأله‏ استعمار است. آفریقا قاره‏ اى است که هم استعداد انسانى در آن‏جا هست، هم استعداد عجیب طبیعى. اروپایى‏ها به آن‏جا رفتند و با کشتار و قتل و غارت، از بى‏خبرى مردم استفاده کردند و حتّى مجسمه‏هاى خودشان را به عنوان آزادکننده‏ این کشورها در آن‏جاها نصب کردند"

این سخنان مقام معظم رهبری در بحث استکبار و استعمار غرب است که رهبری در بحث استعمار آفریقا، اروپایی های آن مقطع زمانی را به قتل و غارت متهم کردند که این مسئله نیز به عنوان یک مسئله ی مستند تاریخی غیرقابل انکار است و البته از این قتل و غارت ها در سایر مستعمرات شان نیز کم نبوده است و خود ایران نیز از این خصومت های وحشیانه ایشان در امان نمانده است و علی رغم این که سال ها از آن زمان ها گذشته است، ولی غرب به ظاهر متمدن از بسیاری از تروریست های وحشی نیز حمایت کرده و می کند و همچنان در پس پرده ی بسیاری از قتل ها، غارت ها، جنگ ها و ترورها دولت ها و سرویس های امنیتی و جاسوسی غرب و آمریکا و وابستگان ایشان وجود دارد.

تحلیلی مهم در نقش سیاست خارجی در مشکلات کشور

بسم الله الرحمن الرحیم

با تشدید مشکلات اقتصادی کشور، برخی فعالان سیاسی و به خصوص نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، سیاست خارجی کشورمان را مقصر اصلی مشکلات کشور دانسته و اولین راه حل شان برای تغییر وضع موجود را همان اصلاح سیاست خارجی با محوریت مذاکره و عدم تحریک دشمنان در عدم تکرار عباراتی مانند هلوکاست دانستند. در این مطلب به این ادعا و شعار در قالب چند سوال پاسخ و راه حل خواهم داد:

آیا مواضع ما در قبال اسرائیل تنها در این چند ساله خصمانه شد؟

اگر بخواهیم طرح سوالات در خصوص هلوکاست را اشتباه بدانیم در حقیقت باید بدانیم که نسبت به مواضع امام و رهبری در خصوص اسرائیل نیز دچار همان موضعیم!! یعنی باید بگوییم شهید مطهری و امام خمینی و امام خامنه ای که تاکنون سخت ترین مواضع را در قبال اسرائیل گرفته اند نیز اشتباه کرده اند!! یعنی امام خمینی هم که فرمود اسرائیل باید از نقشه محو شود اشتباه کرده است  و یا امام خامنه ای که گفتند هر گروهی که با اسرائیل مواجهه کند از او حمایت می کنیم نیز مقصر اصلی مشکلات کشورند!!

اشتباه دانستن سیاست خارجی و انقلابی کشور ریشه در چه چیز دارد؟

 پاسخ این است که اشتباه دانستن سوالات در خصوص هلوکاست و یا اعلام مواضع صریح در مورد اسرائیل در واقع دور شدن از مواضع انقلابی و در نقد اهداف آن است نه در نقد احمدی نژاد و یا تحلیل مشکلات موجود، فقط نامزدها رویشان نمی شود به انقلاب و اهدافش گیر بدهند، احمدی نژاد را مقصر می دانند، اشتباه دانستن سیاستهای خارجی در قبال اسرائیل و آمریکا را باید در شعار "نه غزه و نه لبنان جانم فدای ایران" جستجو کرد. البته برخی از اصولگرایان سنتی که قبلا هیچ انتقادی در خصوص سیاست خارجی نداشتند نیز با سیاسی شدن شرایط و انتخاباتی شدن کشور، بی برنامگی خودشان برای اداره ی انقلابی سیاست و اقتصاد کشور، آینده را با انتقاد به سیاست خارجی کشور مخفی می کنند.

آیا بحث هلوکاست و یا محکومیت اسرائیل و یا اتخاذ مواضع صریح در قبال او باعث تشدید مشکلات ما شد یا خیر؟!

در پاسخ باید بگویم آری، اما این تمام پاسخ نیست بلکه باید بگوییم بیش از آن که برای کشور ما زحمت ایجاد کرد برای اسرائیل و متحدانش مشکل ایجاد کرد. جنگ روانی ایران علیه اسرائیل، او را به انفعالی ترین حرکات و شکست های مفتضاحانه وادار کرد. منفوریت اسرائیل در جهان با این سیاست ایران تشدید شد تا حدی که به غیر از سیاسیون، از جامعه ی هنرمندان و ورزشکاران بین المللی نیز کارت زرد دریافت نمود. ما در قبال ضرباتی که به ریشه و پیکره و مشروعیت و حتی مقبولیت اسرائیل وارد کردیم دچار فشارهایی شدیم که برایندشان علی رغم مشکلات موجود به یقین پیروزی ما تلقی می شود.

آیا سیاست فعلی در قبال اسرائیل بهترین و تنها سیاست اصولی به شمار می رود؟!

پاسخ این است که ما به واسطه ی ماهیت انقلاب مان و اسرائیل نیز به واسطه ی ماهیت وجودیش، دچار یک خصومت غیر قابل انکاریم و در این خصومت آنچه که مهم است و اصول سیاست ما را تشکیل می دهد، این است که ضربات سخت تری بزنیم و ضربات دشمن را به خوبی مهار کنیم، و همین سیاست در اسرائیل نیز برای مواجهه با ما تعریف شده است و البته او در این سیاست از غیرانسانی ترین روشها مانند ترور نیز استفاده می کند. حالا اگر کسی بیاید بگوید ما ضربه نزنیم در واقع دو اشتباه بزرگ مرتکب شده است، یکی این که در واقع به اصول انقلاب خیانت کرده است و دیگری این که اسرائیل به صرف این که ما ضربه نزنیم، از عناد و کینه توزی و خصومت دست نخواهد کشید و تا استحاله انقلاب اسلامی ایران و شکاندن محورمقاومت در دنیا، به خصومتهایش در تمام ابعاد ادامه خواهد داد. پس ما در نوع سیاست مان در قبال اسرائیل در چارچوب تعاریف انقلاب اسلامی و سیاستهای رهبران مان گام می نهیم و این چارچوب نیز، تنها می تواند مقابله و مبارزه با اسرائیل باشد و آنان که از عدم مقابله و عدم دشمنی با اسرائیل یا مردم آن سخن می رانند، به یک عقب نشینی غیرقابل انکار از اصول انقلاب دست زده اند که این مسئله از سایر مواضع سیاسیت داخلی و خارجی شان در برابر چارچوبهای انقلاب نیز قابل اتخاذ است.

آنجاهایی که دچار سختی گردیدیم نیز نباید سیاست فعال خارجی را مقصر بدانیم؟!

به صراحت عرض می کنم که پاسخ خیر است. ما اگر در نتیجه ی سیاست های اصولی و انقلابی خارجی مان دچار مشکلاتی در داخل شده ایم باید بجوییم و ببینیم که آیا سیاست داخلی کشور نیز متناسب با سیاست خارجی مان انقلابی بوده است یا خیر ما با اهداف انقلابی و ابزار غیرانقلابی به دنبال حصول نتایج آرمانی بوده ایم!

آیا به همان اندازه که در سیاست خارجی انقلابی بودیم در امور داخلی نیز به همین قوت بودیم؟!

پاسخ این سوال منفیست. ایراد اصلی کار ما همین است که ما موتور فرمول 1 سیاستهای خارجی مان را گذاشتیم بر بدنه و ترمز و چارچوب پیکان سیاست داخلی مان. دولتمردان ما همانطوری که در اتخاذ مواضع شدیدشان در قبال آمریکا و اسرائیل به خوبی عمل می کردند، باید تدابیر داخلی شان را نیز به تناسب آن آرایش می دادند، همان طوری که آقای رییس جمهور در سازمان ملل و سایر مجامع بین المللی مواضع تهاجمی و انقلابی در قبال استکبار و اسرائیل اتخاذ می کردند باید وقتی که به ایران بازمی گشتند نیز اقتصاد کشور را مقاوم ترین و قوی ترین اقتصاد در برابر خصومت ها و تحریمها و فشارها و بیانیه ها شکل می دادند، نه صرفاً با ذکر چند شعار عامیانه مثل بحث "پاره شدن بیانیه دان" و "مه مه لولو بردن"!

مگر می شود کشوری برای استکبار و اسرائیل شاخ و شانه بکشد و درآمدش به فروش نفت به خارج متکی باشد؟! مگر می توان منافع آمریکا را در حیاط خلوتشان در آمریکای جنوبی نشانه رفت و در آنجا خط تولید خودرو راه انداخت ولی در داخل خودروی ملی مان منوط به واردات قطعات و لوازم خارجی باشد؟! مگر می شود بیانه ها را بی تأثیر دانست در حالی که به واردات علوفه و دان مرغ و گوشت و مرغ محتاجیم؟!

مشکل از این است که در صحنه ی شطرنج شما نمی توانید با مهره های نفوذی به خط دشمن بزنید ولی پیاده نظام را با یک آرایش مناسب به حراست از کیان کشورت نچیده باشی! نمی شود اقتصاد مقاومتی، جهاد اقتصادی، حمایت از تولید ملی، ثبات اقتصادی و دورشدن از اقتصاد نفتی را در حد شعار و ادعا نگاه داشت.

چه باید کرد؟

پاسخ چه باید کرد در نام امسال و سالهای گذشته عیان است. امسال سال حماسه اقتصادی و حماسه سیاسی است و باید سیاست ما و اقتصاد ما هر دو با یک قلم حماسی نگاشته شوند. باید همانطوری که در سیاست خارجی فعال و مقاومیم در اقتصاد نیز مقاوم و فعال باشیم. نمی شود سیاست فعال باشد و اقتصاد منفعل. اکنون باید کسانی را دعوت کرد که شیوه ی مدیریت کشور را مبتنی بر اقتصاد مقاومتی برنامه ریزی کرده اند، کسانی که ایراد کار را درست تشخیص داده اند در عین حال که آرامش مردم و کشور را تأمین خواهند کرد، از مواضع انقلابی نیز پایین نیایند، تنها در صورتی ما موفق به پیروزی در شرایط فعلی خواهیم شد که در داخل کشور، نقطه ضعف نداشته باشیم، تنها در این صورت است که در میز مذاکرات نیز با قوت می توانیم موفق باشیم و اگر درداخل گرفتار سوء مدیریت، وابستگی، فن سالاری (تکنوکراسی) و اسراف باشیم، روی میز مذاکره چیزی جز ذلت و تسلیم به دست نخواهیم آورد و به همین دلیل آنها که موفقیت داخلی را در گروی موفقیت خارجی می دانند زین وارونه نهاده اند، شیوه ای که قبلاً در دوره اصلاحات نتایجش را به وضوح دیدیدم. اکنون حلال مشکلات مان نه تنها حفظ و ادامه ی گفتمان انقلاب در سیاست خارجی است بلکه باید مدیریت انقلابی را در داخل کشور نیز به صورت علمی و هدفمند برنامه ریزی کرد، مسئله ای که در برنامه ی عملیاتی جبهه پایداری انشاءالله به قول سرپرست گروه یعنی آقای دکتر داوودی مورد توجه قرار گرفته است.

بسم رب الشهداء و الصدیقین

دیروز برای کاری به شهرم رودسر رفته بودم، وقتی که به میدان ورودی شهر نزدیک شدم،‌ یک بنر بزرگ که به تصویر دوست عزیزم امیرعلیزاده منقش بود نظرم را جلب کرد. برایم عجیب بود! او را می شناختم،‌ انسان خاکی و بی حاشیه ای بود، در حال رانندگی و عبور از کنار خودروها و عابران، با خودم فکر می کردم که حتماً موفق به کسب افتخاری شده است که برای تبریکش بنر زده اند، خیلی کنجکاو شده بودم،‌ شاید فکر می کردم الان باید با او تماس بگیرم و به خاطر آن افتخار به او تبریک بگویم، ناگاه نوشته ی روی بنر در حالی که رنگ سرخ کلمه ی شهید در منشور اشکم می رقصید، نامفهوم شد، آری او در سوریه و در عملیات بمب گذاری گروه های تروریستی و تکفیری به فیض شهادت نائل شده است و اکنون سردار شهیدیست که عشق را به عمل اثبات کرد و من سربازی تنها که تنها اهل حرفم و به یاد رفاقتِ قدیمی با او، شفاعت و شهادت را از او به سوغات می طلبم.

برآیند حمله اسرائیل به سوریه

بسم الله الرحمن الرحیم

پس از جان گرفتن اخیر جبهه مقاومت در برابر تروریست های خارجی و بسترسازی هایی که آمریکا برای حمله به سوریه انجام داد بالاخره اسرائیل به سوریه حمله کرد، حماقتی که بعد از شکست های متعدد چندروزه در غزه و لبنان بسیار عجیب و قابل تحلیل به نظر می رسید، آمریکا نیز مثل همیشه، وحشی گری های اسراییل را با تعبیر دفاع از خود توجیه می کند و مسلماً با همین الفاظ در برابر نهادهای بین المللی از حرامزاده اش حمایت های حقوقی خواهد کرد.

حال با حمله ای که یقیناً به قصد کمک به تروریست های سوریه صورت گرفته است سوالی که ایجاد می شود این است که این حملات مسیر مقاومت را به کدامین سمت خواهد کشاند؟! آن چه که باعث شده است حمله تروریست های سوریه هنوز به نتیجه نرسد نداشتن پایگاه قاطع و قرص مردمی است ولی آنچه که باعث شده است ارتش سوریه هنوز موفق به جمع کردن فتنه نشود دو مسئله است، یکی حمایت بی حدو حصر نظامی و تسلیحاتی خارجی از تروریست ها و دیگری بسترسازی رسانه ای و محو و تحریف صدای مردم و دولت سوریه و ممانعت از رسیدن حقایق سوریه به جهان اسلام و اعراب.

با در نظر گرفتن دلایل برشمرده در طولانی شدن فتنه ی سوریه، باید دید حمله ی نظامی اسرائیل به این کشور تا چه حدی بر این دلایل می تواند تأثیر گذار باشد و برآیند احتمالی تحرکات به کدامین سمت خواهد بود.

در جهان اسلام و بین مردم مسلمان و مظلوم و حتی آزاده ی دنیا، کمتر کسی وجود دارد که برای ماهیت اسرائیل، چیزی جز خوی ددمنشی و غصب و غارت قائل باشد و این منفوریت اسرائیل یقیناً در آشکار شدن توطئه ی خارجی ها در سوریه و نشست غبار ابهام بیش از هر رسانه ای موثر باشد.

اگر چه حملات موشکی و هوایی اسرائیل در سوریه موجب تضعیف جبهه نظامی ارتش سوریه می شود، ولی این مسئله 2 اثر دیگر هم خواهد داشت، یکی تأثیری که حضور اسرائیل در کنار ارتش آزاد سوریه بر اذهان عمومی مردم سوریه در عدم همکاری بیشتر با ارتش به اصطلاح آزاد و حتی همراهی با دولت سوریه می گذارد و دیگری هم احتمال بروز حملات تلافی جویانه به اسرائیل که طی چندساله اخیر، ضعف شدید اسرائیل را در برابر حملات حتی چندروزه شاهد بودیم و دیده ایم که چگونه این کشور همانطوری که سریع حمله می کند، سریع هم عقب خواهد نشست.

بحث دیگر نفس حمله ی یک کشور خارجی به کشور دیگر است که تأثیر این حملات را اصلاً نمی توان مانند اختلافات داخلی (مورد تبلیغ رسانه های استکباری) تحلیل و معرفی نمود، این که منفورترین و نامشروعترین کشور دنیا علناً به یک کشور دیگر حمله نظامی بکند، هرگز با این دروغ هایی که اکنون با چشم پوشی از حجم حمایت های خارجی از تروریست ها می شود قابل مقایسه نبوده و در صورت طولانی شدن این حملات، رسانه های استکباری نیز در خصوص تطهیر این حملات در اذهان جهانیان و حتی ملت های خودشان با مشکل مواجه خواهند شد، مشکلی که در همین چندروز آینده دامن کشورهایی مثل ترکیه را نیز خواهد گرفت.

مسئله ی دیگر توان دفاعی سوریه و مجوز حمله به اسرائیل است که با شروع حملات اسرائیل، برای سوریه ایجاد خواهد شد. اسرائیل جنگ نامتقارن در داخل سوریه را گویی نشانه ی ضعف ارتش سوریه قلمداد کرده که اقدام به حمله نموده است و حال این که توان دفاعی سوریه بسیار فراتر از حد مورد تصوراسرائیل است و ضعف های تحلیلی از اسرائیل طی این مدت به تواتر صورت گرفته است که این نیز یکی دیگر از همان تخمین های غلط از قدرت حریف و توهمات عجیب از قدرت خویش است و تازه باید در نظر گرفت که با ورود مستقیم نظامی کشورهای دیگر در بحث اسرائیل کشورهایی مانند ایران و روسیه نیز علناً و آشکارا وارد مناقشات خواهند شد، چیزی که تا کنون نیز مهمترین عامل از ورود مستقیم آمریکا به دخالت نظامی در سوریه شده است. البته پیش بینی می کنم مانند موارد قبلی، آمریکا در ابتدا از اسرائیل حمایت می کند و با دیدن شرایط شکست در اسرائیل برای اسرائیل بستر عقب نشینی آبرومندانه را به عنوان کسی که مستقیماً وارد منازعه نشده است، مهیا می سازد.

در نهایت به نظر می رسد برآیند حمله و دخالت نظامی اسرائیل به لحاظ همراه کردن مردم سوریه و جهان اسلام به خواست خداوند به نفع محور مقاومت تمام شود، نقش اسرائیل در مشخص شدن ماهیت جنگ سوریه، به مراتب بیشتر از حدی خواهد بود که کشورهای عربی و ترکیه بتوانند بازهم آن را برای ملت های خویش واروونه جلوه دهند.

در میان تمام این مسائل برخی اظهارات سیاسیون داخلی کشور نیز خودش جای تأمل دارد، این که رییس جمهور کشورمان در همین سفر به ارومیه می گوید:" امروز در سوریه چه کسی دیگری را می‌کشد؟ دو گروه که هر دو از یک ملت هستند. هر دو جزو ملت سوریه هستند و...."  و یا در همین شرایط نامزدشدن برخی مثل هاشمی و اظهارات معنی دار ایشان و حتی اظهارات شخصیتهایی مانند ولایتی در خصوص لزوم کاهش تنش های خارجی و یا حداد عادل در نادرست دانستن طرح مسئله ی هلوکاست و همه و همه موجب نگرانی در جهت تضعیف جایگاه محور مقاومت خواهد داشت، نباید فراموش کرد که جایگاه مشروعیت بخشی حمایت های ایران از سوریه چیزی نیست که افرادی براساس سلایق و اشتباهات خود آن را بازیچه خویش قرار دهند.